بازخورد

وبلاگ متد

ما لحظه به لحظه‌ي عمرمان را در ترس و نگراني به سر مي‌بريم و فرصت‌ها را مي‌سوزانيم. نگران آينده‌ايم، آينده‌اي که هنوز از راه نرسيده است.

در بهشت عاشقي، صحبت از فردا و پس فردا چرا؟

چرا بايد خود را مجبور به کتمان دلتنگيمان کنيم؟

چرا بر اين گونه‌ايم که نقاب‌هاي خندان را مي‌ستاييم؟

در غم چه سري است که ما را توان تحمل آن نيست؟

حتي پذيرش غم عزيزترين کسانمان را نيز نداريم.

دوست بداريم يکديگر را با غم‌ها و شادي‌هايمان توامان...