داشتن ارتباط خوب روابط را ارتقاء مي‌بخشد. همچنين صميميت، اعتماد و حمايت بين طرفين را بيشتر مي‌کند. عکس اين مساله نيز صادق است: ارتباط بد صميميت را از بين برده، عدم اعتماد و اطمينان ايجاد مي‌کند و حتي موجب تحقير و اهانت بين دو طرف مي‌شود.

 به جاي صحبت کردن درمورد مشکلات در يک جو آرام و توام با احترام برخي افراد سعي مي‌کنند هيچ چيز درمورد مشکلات و دليل ناراحتي خود به طرف مقابل نگويند و بعد آن را يکباره به صورت عصبانيتي وحشتناک بيرون مي‌دهند. پس بهتر اين است که به راحتي و با آرامش خاطر درمورد مشکلات خود باهم بحث کنيد.

بعضي‌ها به جاي اينکه گله و شکايت‌هاي طرف مقابل را با ديدي منتقدانه و با ميل شخصي مورد توجه قرار دهند و نقطه نظرات او را درک کنند، سعي مي‌کنند هرگونه اشتباه و خطاي خود را انکار کنند و به هيچ طريق زير بار نمي‌روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. شايد به نظر برسد که انکار مسووليت استرس را در کوتاه زمان کمتر مي‌کند، اما در طولاني مدت موجب بروز مشکلات بسياري خواهد شد.

اگر بخواهيد فکر کنيد که براي هر کاري روش "درست" و روش "غلط" وجود دارد، و روش شما هميشه "درست" است، رابطه‌تان خراب خواهد شد. هرگز نخواهيد که طرفتان هم مثل شما به قضايا نگاه کند و اگر ديدگاه آنها متفاوت بود، جنگ و جدال راه نيندازيد. هميشه به دنبال مصالحه باشيد و يادتان باشد که هيچوقت يک روش "درست" يا "غلط" محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه نظر کاملا صحيح باشند.

بعضي‌ها به جاي اينکه درمورد افکار و احساسات طرف مقابلشان سوال کنند، فکر مي‌کنند که مي‌دانند که طرفشان به چه چيز فکر مي‌کند يا درمورد يک مساله خاص چه احساسي دارد و معمولاً هم اين تفسيرها منفي است.

بعضي افراد به جاي اينکه خوب به حرف‌هاي طرف مقابلشان گوش کنند و حرف‌هاي او را درک کنند، موقعي که طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع مي‌کنند، چشمانشان را اين طرف و آن طرف مي‌گردانند يا به آنچه خودشان مي‌خواهند در جواب بگويند فکر مي‌کنند. اين کار باعث مي‌شود نتوانيد به خوبي از نقطه نظرات طرف مقابلتان مطلع شويد. هيچوقت اهميت گوش دادن به حرف‌هاي همديگر را دست کم نگيريد.