بازخورد

 فکر کردن غير از غصه خوردن است. غصه خوردن هيچ دردي را دوا نمي‌کند و فايده‌اي ندارد. در حالي که بر اثر فکر کردن، راه‌هايي براي رفع نگراني‌ها پيدا مي‌شود. هيچ مشکلي تا ابد باقي نمي‌ماند. پس براي رفع يا فراموشي مشکل پيشقدم شويم.

زماني که ناراحت هستيم بد نيست محيط را ترک کرده و کمي ‌پياده‌روي کنيم. به نکات مثبت واقعه (پيشامد ناخوشايند) نيز فکر کنيم.غم و افسردگي مسري است. وقتي قيافه ما اندوهناک است، ديگران هم افسرده و ناراحت مي‌شوند. همين طور وقتي شاد باشيم، چهره ديگران شاد مي‌شود.

پس هنگام ناراحتي بهتر است جمع را ترک نموده و قدم بزنيم. هنگام روبه رو شدن با وقايع ناگوار نيز با تسلط بر محيط تلاش نماييم شادي از دست رفته را دوباره به محفل وجودمان دعوت نماييم. گذشته هرگز مساوي آينده نيست، هر چند که با ناملايمات روبرو شده ايم، مي‌توانيم فکر کنيم که دوران بدبختي به پايان رسيده و خوشبختي از فردا شروع مي‌شود.