وبلاگ "راه مثبت نگري"

آرزو مي‌کنم روحمان بزرگ‌تر بشود و دلمان مهربان‌تر. بتوانيم به يک نفر واقعا ياري برسونيم. واقع‌بين باشيم و بدونيم براي رسيدن به هر چيز بايد تلاش کرد. مسووليت حرف‌ها و اعمالمان را بپذيريم.

آرزو مي‌کنم وقتي داريم تو پيچ و خم جاده زندگي راه مي‌ريم و گاهي مي‌دويم، بدونيم کجا مي‌خواهيم برسيم. قبل از حرکتمون نقشه را خوب نگاه کنيم. اگه يه جاهايي گم شديم کمي‌ صبر کنيم و يک بار ديگه دقت کنيم و يا از يه نفر که آگاه‌تر است، بپرسيم. آرزو مي‌کنم اگر يک بار ديگه تو همين مسير قرار گرفتيم، اين بار با آگاهي بيشتر راه درست رو طي کنيم...

نمي‌خوام کليشه‌اي حرف بزنم....نمي‌خوام بگم هميشه همه چيز بر وفق مراد است. يه وقت‌هايي روزگار اونقدر برات تلخ ميشه که طعم سياهشو تا عمق وجودت حس مي‌کني...يه وقت‌هايي دوست داري تو يه گوشه تاريک اشک بريزي، يه وقت‌هايي از همه بدت مياد...يه وقت‌هايي حس مي‌کني نگاه خوش سيري چند... همه اينا حرفه، شعاره، زودگذره...

آره اين لحظه‌هاي تاريک براي همه ما پيش اومده، اما توي همه اين روزهاي سياه گوشه دلت يه روياي سپيد هست... همون "چي مي‌شد"‌ها که مي‌گي يعني هنوز اميد داري...اميد به معجزه يا حتي اميد به محال... هرچي که شد اميدت رو حفظ کن. از کمک گرفتن نترس. به خودت جرات بده يه جاهايي بگي بايد کمک بگيرم.

قرار نيست همه ما از اول کامل و تمام عيار باشيم، قرار است که ما به کمک هم کامل بشويم. امسال سال نور و روشنايي است. چراغ دلت رو روشن کن....دنبال کليد برقش بگرد، اگه هنوز سيم‌کشي نشده، چراغ نفتي رو روشن کن. برو دنبالش... وقتي اين چراغ روشن بشه ديگه نمي‌ذاري خاموش بشه، چون تو روشنايي اونقدر دنيات قشنگ تره که حيفت مي‌خواد به خاطر کوتاهي نور اين چراغ بي فروغ بشه...مهم اينه که اين نور توي زندگيت بتابه...