دنیایی که با خنده قشنگتر می شود
بسياري از ما در زندگيمون واژه‌هاي "كاش" و "اگر" را زياد به‌كار برديم و مي‌بريم ...
كاش فلان طور شده بود، كاش فلان تصميم رو نگرفته بودم، كاش همون چندسال قبل فلان كار رو كرده بودم و گاهي هم مي‌گوييم اگر فلان روز فلان تصميم رو گرفته بودم، الان اينطوري نشده بود. اگر بهش قرض نداده بودم، الان صاحب پولم بودم و اگر... راستي چرا اين همه كاش و اگر و اما تو زندگي‌هامون زياد شده است؟
كاش و اگر و اما و شايدهايي كه "امروز" و در حسرت "ديروز" به زبان مي‌آوريم شايد "فردا" نيز تكرار بشه كه مي‌شه... به نظرم بايد "امروز" كه "ديروز" و " فردا"هاي ماست، در تصميم گيري‌هامون دقت و تامل و بررسي كنيم تا "فردا" بار ديگه كاش و اما و اگرها، واژه‌هاي تكراريمون نشه... حداقلش اينه اگه تصميمي هم بگيريم كه بعدها مارو از مسيرمون كمي دور كنه، دلمون نمي‌سوزه، چون در اتخاذش دقت كرديم... "كاش"هميشه دقت كنيم...
اغلب آدم‌ها موقع شادي و خنده جذابتر و زيباتر از اوقات عصبانيت و اخمشون به نظر مي‌رسند... وقتي فردي يه تبسم كوچولو يا خنده‌اي محبت‌آميز در گوشه لبش نقش مي‌بنده، دوست داشتني‌تر به نظر مي‌رسد... اغلب افراد اينطوري هستند ... چرا اخم؟ وقتي مي‌شه با لبخندي ولو كوچك موج مثبتي به ديگران بدهيم و تازه جذابتر بشيم، چرا نه؟ چرا نخنديم؟... ايمان دارم كه دنيا با خنده قشنگتر به نظر مي‌رسد...